Teñu que recoñocer que a tauromaquia, nas súas diferentis versións, é un conxuntu de espectáculus mui arraigaus i popularis en cuasi toa a península ibérica i parti do sul de Francia, ia sean corrías de toirus “á española”, capeas, encerrus, rejoneus ó as diversas zorrás que le fain aos toirus en mutus sitius prendéndoli fogu nos cornus, eitánduos ao mar, ficénduos correr a campu abertu mentras os persiguin cabaleirus armaus de garrochas etc, os toirus de lidia sirvin de “diversión” en toa a península.
A Unión Europea ha advertiu ia varias vecis a España pa que cesin os espectáculus sangrentus que acaban co sufrimentu i morti do animal. Pero España ha feitu causu omisu no sei intentu de protexer a chamá “festa nacional” na súa integridai. A tradición prevaleci sobri oitras consideracións porque é tan forti o arraigu das corrías de toirus que mesmu na prensa seria i nos periódicus deportivus se dá ampla información das corrías de toirus.
En Canarias fai mutus anus prohibiran as corrías -non recordu os motivus-, i en Cataluña han feitu o mesmu fai poicu tempu en meiu dunha forti polémica porque se ha ditu na prensa de Madrid que a prohibición obedecía a motivus “antiespañois”, coisa que ei non acabu de crer.
Non creu que istu sea asina porque, según as estadísticas oficiais, por exemplu, no País Vascu i Navarra hai mutu menor sentimentu “español” que en Cataluña i non he vistu ei que ninguén hubesi propostu a prohibición dos sanfermíns ó das corrías nas prazas de toirus de Bilbao ó Pamplona. ¿En Canarias tamén se prohibiran por “antiespañolismu”? ¿A Unión Europea é “antiespañola” ao recomendar vivamente a prohibición da tortura animal? Non confundamus as coisas.
Agora si, tenin razón os que dicin que Cataluña é incoherente porque non ha prohibiu algunhus tipus de festas populares ondi se maltratan toirus, aínda que a festa non acabi coa morti do animal nin haxa sangri.
Admiru o que han feitu en Portugal, ondi han mantíu a tradición peru han eliminau a morti do animal. Á parti do rejoneu ó das corrías “normais” pero sen morti, en Portugal tamén hai dois tipus de espectáculus taurinus mui atractivus: as corrías arraianas, en localidais próximas ao noroesti de Cáceris i suroesti de Salamanca (Castelo Melhor, Forcalhos, Aldeia da Ponte etc.) ondi os mozus se metín nunha estrutura de madeira en forma de abanicu coa que provocan i acosan ao toiru, i as chegas de toirus da raia seca entre Tras-os-Montes i a provincia galega de Ourense, que consistin unicamenti en eitar a lutar dois toirus entri elis, sen intervención niñunha de persoas nin sangri nin mortis nin ná, solu a luta de dois animais na que venci o que empurria máis i arrastra o oitru.
Escribu sobri istu porque me rebentan as distintas varas de medir. En Galicia, en mutus concellus arraianus con Portugal da provincia de Ourense, hubu asta 1992 con toa normalidai “chegas de bois”, peru foran prohibías por un gobernador civil en aplicación dunha lei sobri o maltratu animal por denuncia dunha asociación ecoloxista. Os bois, das razas autóctonas limiá, caldelá, frieiresa ó vianesa, solu lutaban entri elis i vencedor i vencíu volvían indemnis pás súas aldeas. Curiosamenti, aos poicus días desa prohibición se celebraba en Ourense unha corría de toirus nunha praza portátil (porque en Ourense non hai niñunha praza de toirus, en toa Galicia só hai unha) con sufrimentu i morti de seis animais. Isu non foi maltratu animal, según o gobernador civil, era “festa nacional”. Ole a coherencia.
Digu istu porque a semana pasá pudi asistir por primeira vé na miña vía a unha “chega de bois” (das razas portuguesas mirandesa i barrosá) en Vinhais, a 20 km.da raia seca con Galicia. Foi un espectáculu colosal de forza i estratexia de animais intelixentis. E o únicu sufrimentu animal que percibí era o dun viciñu de bancá que se queixaba porque le había picau un mosquitu. Aquel espectáculu era prohibiu en Galicia, a 20 km., mentris que na praza de toirus de Pontevedra levan ficendu sufrir i matandu dezoitu toirus no que vai desta semana, i tó con presencia de numerosas autoridais, famosiñus i xenti VIP no palcu. I nesta prohibición das chegas de bois i exaltacións das corrías españolas non queru ei ver “nacionalismus” nin “imperialismus”, queru ver incoherencias legais i eliminación das expresións populares diferentes da (única) “fiesta nacional”, quer dicer, “harmonización”, “uniformización”, comu pasa coas linguas, que unha é considerá “a nacional” i as oitras non, e isu sempris é unha torpeza i unha pobreza, i acaba provocando reaccións en contra.
Este diario lo hacemos todos. Contribuye a su mantenimiento
ING Direct - Sierra de Gata Digital
Nº CC ES 80 1465 010099 1900183481