¿De qué maneira ocurríu a tua participación en Norbania? Tenhu costumbri, antis de escaparmi us fins de semana a Cacris, miral us periódicus pa consultal a agenda cultural pa esis días. En un´a destas visitas me chamó a atención un ´a actividai da que nun me había dau conta otras vecis. Era u “Aula da palabra”, que leva a cabu a asociación cultural cacerenha NORBANOVA.
Mentras esperaba que comenzara u actu, chegó quen foi un bo companheiru i amigu cuandu realizaba us meis estudius de Diplomatura de Magisteriu i agora cunhocíu pur muta genti pur habersi convertíu en modelu a seguil dentru da novela espanhola dus nosus días, Eugeniu Fuentes; quen dispois de saludarmi me do a cunhocel i me presentó a Jesús María Gómez Flores, Presidenti da Asociación organizadora du “Aula da palabra” i promotora da revista NORBANIA.
Mei companheiru i amigu Eugeniu, dispois de presentarmus, ficía sabel a Jesús María das minhas dotis pa u dibuju i a pintura, sendu da opinión de que debíamus falal, cu fin de vel de qué forma colaboral cua revista.
Esta idea foi ben acolhía i tras us primeirus encontrus, Jesús María, cunhocendu a nosa lingua i as suas tres variedais locais; mostra mutu interés pur u tema mentras falu cu él, pensandu que podría utilizarse pa un “Aula da palabra” peru ei le diji, que antis debíamus sabel si u tema interesaba na genti i pa sabelu, podíamus escribil un artículu na revista, escritu en valverdeiru, ficénduli muta ilusión esta idea minha.
¿Qué encontrará u lectol nu tei textu? Titulí u artículu FALANDAU DA FALA, EN FALA. Escritu en valverdeiru, me planteu un´a palrrala imaginá cu lectol na que do a cunhocel qué é u que falamus nus tres lugaris, cómu chamamus as tres variedais, que comu un to ha síu estudiá desdi principius du sigru pasau cu nomi de FALA, cun a que foi declará ben de interés cultural. Dispois avisu de que se tenin variás opinións en relación cua sua procedencia, tamén comentu algu sobri as pequenas diferencias que as pesoas de fora apenas se dan conta delas nu principiu; sigu dicendu as minhas ideas pa a represenación de algúns soníus, tendu en conta a nosa relación cu Purtugal denantis que Valverdi existira, pegandu un´a fotu d ´un mapa nu atlas Maior, nu que apareci San Martín de Trevelhu escritu comu S. Martinho dos Vinhos, mentras que ciudais comu Coruña i Mondoñedo, nesi mesmu mapa aparecían comu Corunna i Mondonnedo; terminandu u artículu cun un´a palrrala entri un valverdeiru, un´a manhega i un lagarteiru; intentandu dejal un´a pequena mostra das nosas diferencias cuandu “falamus.”
U textu que publica Norbania ¿u tinhas elaborau de atrás o u ficesti pa esta publicación? U artículu u fici pa ocasión. Antis de falal cu Jesús María pa sabel du tamanhu du trabalhu, comu a fecha pa envialu, nun tinha ni siquera pensau cómo diba a sel u mesmu.
¿Cómu é u tei procesu creativu?Nesti casu me pusi a pensal primeiru, si ei estuvera nu otru lau ¿qué me gustaría que me contaran sobri a nosa lingua? Dispois me preguntí ¿de qué maneira sería mais fácil chegal a pesoa que descunhocera esta fala nosa? Y a partil destas duas preguntas foi creandu u trabalhu pensandu i escribindu en valverdeiru igual que si estuvera falandu cu lectol.
¿Quen te inspira cuandu vas a escribil? Cuandu escribu me sintu movíu pur dois feitus fundamentais, intental sacal a lu aspectus descunhocíus da nosa historia i u interés de que a lingua que mus insinaran us nosus maioris se siga falandu. Pur u tantu, principalmenti a minha inspiración ven das pesoas dus tres lugaris.
¿Participarás, leerás u día 4 nu Gran Teatru de Cacris? Si nun se da ninhún contratempu, é a minha idea estal alí, leeré un´a parti du artículu i si me da permisu a dirección da velá, me gustaría falal na minha intervención, tantu a pequena presentación, comu u agradecimentu i u que lea, to en valverdeiru.
¿Quén dirá contigu a Cacris? Minha mulhel Mari, omilhol us meis filhus, algún familial mais i amistais; pero os recordu, denantis que terminin estas preguntas, que a presentación du númeru 4 da revista NORBANIA, é u día 4 de octubri, na sala duas du Gran Teatru de Cacris, as dé da noiti i que é un actu públicu, abertu i gratis pa cuantas pesoas sintan u interés pur a literat
¿Has tíu colaboracións narrativas asina notras ocasións? Colaboru cua revista D&M (detección y Monedas) cu artículus de investigación relacionaus cus tres lugaris falantis, pero nestis casus son trabalhus en castejanu i cu temas de historia. Colaboré cua Crónica de Sierra de Gata, hoxi ia desaparecía. Temén cun vos, comu sabis, publicandu artículus sociais, históricus y da fala, tos elis en valverdeiru; coisa que me da mutu orgulhu porque pensu que tantu en manhegu, comu en lagarteiru o en valverdeiru, se debin de escribil us feitus importantis que mus ocurrin i que forman parti du nosu acervu cultural.
¿Te encontras nerviosu? Nesti momentu, aquí contigu, pa dicel verdai, estó tranquilu; otru estau distintu será comu me encontri antis de subil a tarima pa presentalmi i leel parti du mei textu, dientri de u grupu de escritoris cunhocíus i pesoas relacionás cu mundu da cultura da nosa pruvincia, que acudan au actu. Dispois te diré.